اسکار در سه‌راهی یهودیان، کارگران جنسی و رنگین کمانی‌ها!

به گزارش مشرق، فیلم‌های سینمایی هالیوود در سال‌های اخیر بسیار تحت تاثیر جریان‌ها و تفکرات سیاسی و اجتماعی بوده، جریان‌هایی مثل فمنیسم، همجنسگرایی، نگاه‌های نژادی و البته مظلوم جلوه دادن یهودیان در تمام طول تاریخ که این مورد آخر در دهه‌های اخیر به وفور به چشم خورده است.

امسال را، اما می‌توان خاص‌ترین سال اسکار از جهت توجه ویژه به این قبیل آثار دانست، سالی که به احتمال زیاد جوایزش بین چند فیلم که هرکدام نماینده یکی از این تفکرات است تقسیم خواهد شد.

آنورا، قصه یک کارگر جنسی پولکی!

فیلم اول «آنورا» (Anora) به کارگردانی شان بیکر است، اثری کمدی - درام که روایتگر قصه زندگی یک کارگر جنسی به نام آنورا است، دختر جوانی که در یک کلاب با فرزند نوجوان یک تاجر روس آشنا می‌شود و این آشنایی باعث حضور او در مهمانی این پسر متمول و شکلگیری رابطه بین این دو نفر می‌شود. یکی از نکات قابل توجه در این فیلم وجود صحنه‌های فراوان جنسی عریان در اثر است. پیش از این هم در فیلم‌های زیادی ساخته شده بود که قهرمان قصه به دلیل مشکلات مختلف زندگی مجبور به تن‌فروشی و حضور در کلاب‌های مختلف می‌شد، اما در این اثر سکانس‌های زیادی از روابط آنورا و همکارانش! با اشخاص مختلف وجود دارد که خیلی از این سکانس‌ها کاربرد ویژه‌ای هم در پیشبرد قصه ندارند و صرفاً برای بیشتر دیده شدن فیلم در دل کار قرار گرفتند.

«آنورا» از آن دست فیلم‌هایی است که تعداد زیادی از منتقدان نیز آن را تحویل گرفتند و در فهرست‌های بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۴ که اکثر منتقدان و رسانه‌های سینمایی منتشر کردند، در صدر فهرست قرار گرفت. اما توجه بیش از حد منتقدان و امتیازهای ویژه‌ای که به این اثرتعلق گرفت از منظر مخاطبان عمومی سینما چندان قابل قبول نبود و این فیلم باوجود تعریف و تمجیدهای بیش از اندازه نتوانست به جریان‌سازی بسیاری از آثار مهم حتی سال‌های اخیر بدل شود.

بروتالیست؛ مرثیه‌ای گل درشت از مظلوم‌نمایی یهودیان

دومین فیلم مهم امسال از نظر منتقدان و سایت‌های امتیازدهی به آثار سینمایی فیلم بروتالیست به کارگردانی بردی کوبرت است، درامی تاریخی براساس زندگی لازلو تات، معمار مطرح مجارستانی که پس از نجات از هولوکاست و مهاجرت به ایالات متحده، به دنبال رسیدن به رویای آمریکایی است. مهمترین ویژگی این فیلم که محصول مشترک آمریکا، بریتانیا و مجارستان است بازی ویژه آدرین برودی است، بازیگر آمریکایی که بار اصلی درام داستان روی دوش اوست و بازی درخشانش برگ برنده اصلی اثر محسوب می‌شود.

صحبت از نفوذ یهودیان در هالیوود صحبتی قدیمی و مستند است و در سال‌های گذشته بارها و بارها شاهد ساخت فیلم‌هایی برای ترسیم چهره‌ای متفاوت از آنها در عالم هنر بوده‌ایم، اما بروتالیست را حتی نمی‌توان در میان نمونه‌های خوش ساخت این گونه فیلم‌ها قرار داد، اثری گل درشت و شعاری در رابطه با ظلمی که یهودیان مدعی هستند در قرن گذشته در حقشان صورت گرفته است. در طول فیلم با شخصیت‌هایی مواجه می‌شویم که همگی از دید فیلمساز سفید و سیاه مطلق هستند، سفیدها همه یهودی و سیاه‌ها دیگر آدم‌های دنیا! تا جایی که حتی لازلو در جایی از داستان با کارگر سیاه‌پوستی که در طول قصه با او همراه بوده و به عنوان دوست در کنارش حضور داشته هم به مشکل می‌خورد و او را نیز تهدید به اخراج می‌کند. در کل این فیلم هم به جز تعریف و تمجیدهای جهت‌دار منتقدان و البته بازی خوب برودی حرف دیگری برای ارائه ندارد.

امیلیا پرز و بازیگری که همه رشته‌ها را پنبه کرد!

فیلم سینمایی املیا پرز به کارگردانی ژاک اودیرنو هم دیگر فیلم مهم اسکار امسال است، اثری که با نامزدی در ۱۳ رشته مختلف از رشته‌های اصلی گرفته تا فرعی همه را شگفت زده کرد. پر حرف و حدیث‌ترین نامزدی هم به نامزدی کارلا سوفیا گاسکون مربوط می‌شود، بازیگر اسپانیایی، بازیگر نقش اصلی این فیلم که نام خود را به عنوان اولین تراجنسیتی نامزد اسکار به ثبت رساند و امید فراوانی هم داشت که جایزه را به دست بیاورد، اما توییت‌های قدیمی اش همه کاسه کوزه‌های برگزارکنندگان آکادمی اسکار ۲۰۲۵ را به هم ریخت! چون به زعم بسیاری از کارشناسان سینما و رسانه، آکادمی اسکار به عنوان یکی از مخالفان دونالد ترامپ برای دهن کجی به رئیس جمهور ایالات متحده به دنبال این بود که جایزه معتبر خود را به یک فرد تراجنسیتی بدهد، اما بازنشر توییت‌های قدیمی این بازیگر موجی از نفرت را بر علیه او به وجود آورد، موجی که باعث شد کارلا سوفیا گاسکون حضورش در شبکه‌های اجتماعی را کمرنگ کند و در رویدادهای مهمی مثل مراسم بفتا هم شرکت نکند و حتی شایعاتی از عدم حضورش در مراسم اسکار نیز مطرح شد.

این بازیگر در توییت‌های قدیمی‌اش بارها و بارها به مسلمانان، مسیحیان، سیاه‌پوستان (به طور خاص جورج فلوید) توهین کرده بود و بازنشر این توهین‌ها جو منفی فراوانی را نه فقط علیه فیلم امیلیا پرز که علیه جمعیت رنگین کمانی که با مظلوم‌نمایی از هر فرصتی برای خرده گرفتن به کسانی که بر علیه‌شان حرف می‌زنند استفاده می‌کنند.

حالا و در این شرایط تا دو روز دیگر برندگان مجسمه اسکار معرفی می‌شوند و از آنجایی که هر جریان فکری خود را محق می‌داند باید منتظر بیانیه‌های اعتراضی و انتقاد از برندگان این دوره باشیم.