گفتوگو|
دبیر انجمن سکته مغزی کشور به بیان توضیحاتی درباره بیماریهایی که منع رانندگی دارند، پرداخت و گفت: افرادی که داروهای مغز و اعصاب و روانپزشکی مصرف میکنند قبل از آغاز سفر همراه با پزشک معالجشان داروهایشان را مورد بررسی قرار دهند.
احسان شریفی پور، متخصص بیماریهای مغز و اعصاب و دبیر انجمن سکته مغزی کشور در گفتوگو با میزان درباره بیماریهایی که منع رانندگی دارند، گفت: سکتههای مغزی و هر نوع اختلال عروق مغزی در یک ماه اخیر، صرع، تشنج و همه انواع افت هوشیاری، بیماریهای عضلانی اسکلتی که منجر به ضعف عضلات انتهایی شود، افرادی که دچار سرگیجه فعال هستند، افرادی که در ماههای اخیر اعمال جراحی مغز و اعصاب و ستون فقرات انجام دادهاند، افرادی که به دلیل تودههای داخل مغزی یا داخل نخاع تحت شیمی درمانی، رادیوتراپی و پرتو درمانی قرار گرفتهاند و افرادی که با وجود اینکه چشمان سالم است به دلیل ضایعات مغزی مثلا سکته مغزی اخیر دچار نقص میدان بینایی هستند. نمیتوانند رانندگی کنند.
مصرف داروهای مغز و اعصاب و روانپزشکی قبل از رانندگی
وی ضمن اشاره به اینکه یکی از موارد بسیار مهمی که در رانندگی برای همه ما باید اهمیت داشته باشد، مصرف داروها به ویژه داروهای مغز و اعصاب و روانپزشکی است، ادامه داد: بسیاری از این داروها خواب آور است و کاهش تمرکز راننده را به همراه دارد این در حالیست که حتی چند ثانیه خواب آلودگی میتواند منجر به تصادف مرگبار و آسیب به بسیاری از افراد شود. بنابراین افرادی که داروهای مغز و اعصاب و روانپزشکی مصرف میکنند قبل از آغاز سفر همراه با پزشک معالجشان داروهایشان را مورد بررسی قرار دهند و چنانچه دارویی موجب خواب آلودگی، کاهش هوشیاری و عدم تمرکز میشود از رانندگی پرهیز کنند.
رانندگی افرادی که دچار بیمارهای مزمن نرولوژیک و مغز و اعصاب هستند
دبیر انجمن سکته مغزی کشور در رابطه با اینکه آیا افرادی که دچار بیمارهای مزمن نرولوژیک و مغز و اعصاب هستند میتوانند رانندگی کنند، توضیح داد: بیماریهای ام اس، پارکینسون، اختلالهای شناختی، سکتههای مغزی قدیمی نیاز به بررسی جدید توسط پزشک معالج دارند. اگر فرد در یک ماه اخیر علائم جدیدی داشته باشد قطعا نباید رانندگی کند اما چنانچه بیماری مزمنی دارد که درمان شده با تایید پزشک معالجش و با در نظر گرفتن اینکه آیا داروها برای رانندگی مشکلی ایجاد نمیکنند میتواند مجوز رانندگی را دریافت کند اما در هر صورت باید به بیماریهای مزمن اورولوژی توجه جدی شود.
انتهای پیام/