چه می کنه این هوش مصنوعی؛پنج‌دقیقه‌ای مقاله بنویس!/ آیا می توان تشخیص داد این آثار را هوش مصنوعی تولید کرده؟

به گزارش خبرآنلاینOpenAIبه‌تازگی از ابزار جدید با اولویت دسترسی موسوم به «‌Deep Research» (پژوهش عمیق) رونمایی کرده است که اطلاعات ده‌ها یا صدها وب سایت را  با یکدیگر ادغام کرده و در قالب یک گزارش چندصفحه‌ای ارائه می‌دهد.

روزنامه فرهیختگان نوشت: به گزارش Nature‌، این ابزار به دنبال ابزار مشابهی از گوگل ارائه شده است که در ماه دسامبر منتشر شد و به‌عنوان یک دستیار شخصی عمل می‌کند. استفاده از این ابزار هوش مصنوعی با سرعت بالای کاری که دارند قادر است ساعت‌ها کار روی یک پروژه پژوهشی را تنها در ده‌ها دقیقه به سرانجام برساند. بسیاری از دانشمندانی که در این بازه زمانی کوتاه، این ابزار هوشمند را مورد آزمایش قرار داده‌اند، به توانمندی آن در نوشتن مقالات کامل و نیز شناسایی شکاف در دانش اذعان کرده‌اند.

شرکت‌های فعال در هوش مصنوعی، این قبیل ابزارها را به‌عنوان گامی ‌به سوی «عوامل» هوش مصنوعی ارائه می‌کنند که قادرند وظایف پیچیده‌ای را انجام دهند. ناظران بر این باورند که ابزار «پژوهش عمیق» OpenAI که دوم فوریه 2025 منتشر شد، به دلیل مجهز بودن به مهارت‌های استدلالی بهبود یافته، مدل بزرگ زبانی o3 (LLM) را با توانایی جست‌وجو در اینترنت ترکیب می‌کنند. گوگل معتقد است ابزار «پژوهش عمیق»، بیشتر از آن که براساس مدل استدلالی پیشروی خود یعنی 2.0 Flash Thinking طراحی شده باشد، برپایه Gemini 1.5 Pro طراحی و ساخته شده است. 

کاهش زمان مقاله‌نویسی با ابزار Deep Research
هفته گذشته، OpenAI یک ابزار هوش مصنوعی را منتشر کرد که می‌تواند برای خرید آنلاین شامل خرید موادغذایی تا رزرو رستوران مورد استفاده قرار گیرد. این ابزار در کنار این قابلیت، می‌تواند اطلاعات را از تمام صفحات اینترنت جمع‌آوری کرده و آنها را در قالب یک گزارش یا مقاله ترکیب کند.

این ابزار قادر است کارهای پژوهشی پیچیده‌ای را انجام دهد که در حالت عادی توسط انسان بین 30 دقیقه تا 30 روز به طول می‌انجامد تا به سرانجام برسد. اما این ابزار هوش مصنوعی جدید، بسته به پیچیدگی، می‌تواند چنین مقالاتی را تنها در 5 تا 30 دقیقه تولید کند.

درحالی‌که چت‌بات‌ها می‌توانند به سؤالات پاسخ دهند، شعر بنویسند و تصاویری را خلق کنند، نمایندگان می‌توانند از نرم‌افزارها و خدمات دیگر در اینترنت استفاده کنند. این قابلیت‌ها ممکن است شامل هر چیزی از جمله سفارش غذا گرفته تا ترکیب اطلاعات از اینترنت ‌شود. این ابزار هوش مصنوعی می‌تواند در وب جست‌وجو کرده و متن، تصاویر و فایل‌های PDF را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و سپس با تکمیل جست‌وجوهای خود از تمام قابلیت‌های اینترنت، داده‌ها را با هم ترکیب می‌کند.

محققان استدلال کرده‌اند که این افزار می‌تواند در تسریع رشد اقتصادی به آمریکا کمک کرده و برای افراد فعال در حوزه‌های مالی، علوم و حقوق نیز مفید واقع می‌شود. OpenAI اعلام کرده است که این ابزار برای تمام مشترکان ChatGPT Pro در دسترس خواهد بود و یک سرویس ماهیانه 200 دلاری را ارائه می‌کند که دسترسی به آخرین ابزارهای شرکت را فراهم می‌کند. این شرکت همچنین قصد دارد این ابزار را از طریق سایر خدمات پولی خود نیز ارائه دهد.

نسخه اولیه ای که نیاز به بلوغ دارد
اما در این میان، بسیاری از محققان هشدار می‌دهند که تمام ابزارهای مبتنی بر LLM گاهی نادرست یا گمراه کننده‌اند. وب‌سایت OpenAI اذعان می‌کند ابزار هوش مصنوعی‌ای که به‌تازگی عرضه کرده، هنوز در ابتدای راه است و محدودیت‌های پیش روی آن قرار دارد که در گذر زمان رفع شده و نسخه کامل‌تری از آن عرضه خواهد شد.

آنها احتمال داده‌اند که این ابزار ممکن است نقل قول‌ها را به اشتباه ذکر کند و حقایق را به شکل دیگری منتقل کند، اطلاعات معتبر را از شایعات تشخیص نداده و عدم قطعیت خود را به‌درستی بیان کند که همین امر می‌تواند اعتبار گزارش نگاشته شده با کمک ابزار هوش مصنوعی را زیر سؤال ببرد.

محققان این شرکت انتظار دارند که با استفاده بیشتر از این ابزار، مشکلات احتمالی رفع خواهد شد. در این میان، «پژوهش عمیق» گوگل از یک سلب مسئولیت برخوردار است که به‌سادگی عنوان می‌کند که Gemini ممکن است خطا کند درنتیجه آن را دوباره بررسی کنید. اما نکته‌ای که یکی از مدیران آزمایشگاهی مؤسسه «ماکس پلانک» آلمان اشاره کرده آن است که استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی در فرایند نوشتن مقاله نمی‌تواند جایگزینی برای زحمات دانشمندانی باشد که سال‌های عمر خود را صرف نگارش مقاله‌ای با یک موضوع مشخص کرده‌اند. این توانایی هنوز توسط هوش مصنوعی محقق نشده است.

نگرانی از اعتبار و صحت مقالات علمی
هوش مصنوعی اکنون به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی روزمره ما انسان‌ها تبدیل شده است به طوری که در ظاهر، مانند یک موج، با تغییراتی که ایجاد می‌کند تمام دنیا را فرا می‌گیرد. یکی از کاربردهای هوش مصنوعی، مدل‌سازی زبانی است که در آن الگوریتم‌های پیچیده حجم بالایی از داده‌های جمع‌آوری‌شده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به‌واسطه آن متنی را تولید می‌کنند که شباهت زیادی به نوشته‌های دست انسان دارد.

این پیشرفت منجر به نگرانی‌هایی درمورد اعتبار و صحت مطالب و مقاله‌های نوشتاری توسط هوش مصنوعی شده است که بیشتر از زمان رونمایی از ChatGPT مورد توجه و نگرانی محققان شد. به‌طوری که محققان این سؤال را مطرح کردند که چگونه می‌توان یک مقاله نوشته‌شده توسط هوش مصنوعی را از مقاله نوشته‌شده توسط انسان از هم تشخیص داد.

بنابراین، تجزیه و تحلیل دقیق تأثیر هوش مصنوعی بر نوشته‌های آکادمیک مانند نوع گرامر به‌کاررفته در مقالات و استفاده از دستیاران نوشتاری از اهمیت بالایی برخوردار می‌شود. درواقع، ظهور مدل‌های زبانی به عنوان بخشی از هوش مصنوعی در نگارش مقالات دانشگاهی، مزایا و چالش‌هایی را به همراه داشته است.

درحالی‌که هوش مصنوعی می‌تواند محتوایی تولید کند که بسیار شبیه به نوشته‌های انسانی باشد، تشخیص محتوای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را به دلیل نداشتن خطاهای آشکار، سازگاری سریع با سبک‌های مختلف، محدوده موضوعی وسیع و سرعت تولید سریع دشوار کرده است. برای پرداختن به این موضوع، روش‌های مختلفی مانند تحلیل فنی، بررسی فراداده، تحلیل سبک‌سنجی، تست‌های انسجام و مدل‌های تشخیص هوش مصنوعی مانند GPTZero توسعه یافته‌اند. نگرانی‌های اخلاقی شامل خطر تقلب، از بین رفتن اعتبار مقاله، مسئولیت و اعتبار نویسنده است که ممکن است در خلال نگارش مقاله از طریق هوش مصنوعی از بین برود.

چالش مهم تشخیص مقالات هوش مصنوعی
مدل‌های هوش مصنوعی به‌ویژه مدل‌هایی که مبتنی بر معماری ترانسفورماتور هستند مانند GPT، نحوه نگارش دست‌نوشته‌ها و مقالات را به‌طور گسترده‌ای تغییر داده‌اند. این مدل‌ها اجازه می‌دهد متنی را با درخواست نویسنده، بنویسد. چت‌بات‌ها و دستیاران مجازی نیز براساس الگوریتم‌های هوش مصنوعی ساخته شده و آنها را قادر به تولید محتوا، مقالات و حتی نوشتن خلاقانه می‌کند.

اما مسئله‌ای که بیشتر نگرانی‌ها را نسبت به رواج استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی برای مقاله نویسی بالا برده، تشخیص میان مقالات انسانی و هوش مصنوعی است. فهمیدن اینکه کدام بخش از یک مقاله توسط مدل‌های هوش مصنوعی نوشته شده، چندان هم آسان نیست. زمانی که هوش مصنوعی یک محتوا را تولید می‌کند، اغلب اثری آشکار از سرقت ادبی مانند خطوط یا پارگراف‌های کپی‌شده نیست؛ در عوض، هوش مصنوعی محتوای کاملا جدیدی را تولید می‌کند که شباهت زیادی به نوشتار دست انسان دارد.

یکی از مشکلات در فرایند تشخیص مقالات اصلی، نداشتن خطای گرامری آشکار است. محتوای تولیدشده توسط هوش مصنوعی معمولا فاقد اشتباهات رایج نوشتاری و دستور زبانی است که اغلب در محتوای نوشته‌شده توسط انسان یافت می‌شود. علاوه بر این، مدل‌های هوش مصنوعی متنی تطبیقی و انعطاف‌پذیر تولید می‌کنند به گونه‌ای که آنها می‌توانند دقیقا تخیل نویسنده را مطابق با درخواست‌های ارائه‌شده به نگارش درآورند که درواقع، تقلید از ایده‌های اصلی است. این امر باعث می‌شود تشخیص تغییرات از سبک نوشتار معمولی انسان دشوار باشد. 

همچنین موضوعات مختلفی نیز در این مسیر نقش دارند که تمایز بین مقالات را دشوارتر می‌کند. مدل‌های هوش مصنوعی می‌توانند درباره موضوعات مختلف، از مطالعات علمی‌ گرفته تا هنری بنویسند بنابراین همیشه نمی‌توان از تخصص موضوعی به‌عنوان راهنما برای شناسایی مقالات نوشته‌شده توسط هوش مصنوعی استفاده کرد. از دیگر ویژگی‌ها حجم و سرعت بالاست به‌طوری که مدل‌های هوش مصنوعی می‌توانند به‌سرعت حجم بالایی از مقالات را تولید کنند که سرعت تولید مقاله در آن به‌مراتب نسبت به انسان بالاتر است به‌طوری‌که بررسی دستی تمام این مقالات را برای انسان دشوار می‌کند.

23302